Handig

In mijn drukbezette dagelijks leven kwam ik nu pas toe aan de krant van twee weken geleden. Op zaterdag 17 juli stond in de rubriek 'In beeld' een artikel met de titel 'Low Cost Design', ondertitel 'Handige oplossingen voor alledag'.

En dat is geen woord teveel gezegd! De foto's uit het boek Low Cost Design door de Italiaanse kunstenaar Daniele Pario Perra spreken voor zich. Handig!







Meer over deze relational artist, researcher en designer op zijn website.
Het boek is moeilijk in Nederland verkrijgbaar, krijg ik het idee, maar zal vast wel via de Italiaanse uitgever te vinden zijn.

Mail Ant

Met 'Mail Art' is er voor elk wat wils, heb ik het idee. Alles kan, alles mag, en naar van alles is vraag. Zolang het maar per post verstuurd kan worden.

Veelzijdig kunstenaar Josh Ronsen uit Austin, Texas, heeft een project opgezet met de veelzeggende titel 'Tiny Art Exchange'. En aangezien ik als bijziend persoon veel van priegelen hou (of eigenlijk ex-bijziende sinds ik de tweeënveertig-en-een-half gepasseerd ben) ging ik aan de slag.
Op de envelop die Josh Ronsen mij desgevraagd stuurde stond een stempel van een mier, met daarbij de grappige vondst 'Mail Ant'. Dus wat kun je anders doen dan een Mieren-museum maken?

Het moest kleiner zijn dan 2,5 x 2,5 (in 3D-gevallen nog een x 2,5). En dat is, met 2,4 cm in alle richtingen, nipt gelukt.

Achteraf vraag ik me af waarom ik er een deur in gemaakt heb. Pas toen ik een schets maakte van hoe het museum bezocht zou gaan worden, realiseerde ik me dat mieren geen voordeur nodig hebben.



Zoonlief raakte geïnspireerd en binnen nog geen kwartier was er een tweede museum. Wel te groot in lengte om naar Austin, Texas te sturen, maar dat was geen probleem, zoonlief vond dat dit Mieren Museum naast het - al eerder geknutselde - insectenhotel moest komen. En daar staan ze, gebroederlijk:

Gogo's go

Gogo's, voetbalgogo's... De plaatselijke supermarkt heeft er behoorlijk wat omzet aan te danken.

Wie dacht dat de rage over is, heeft gelijk (denk ik). Maar écht uit het vizier verdwenen zijn ze niet. Gelukkig maar, want anders waren al mijn boodschappen-in-de-niet-bepaald-goedkoopste-supermarkt voor niets geweest. Zoon- en dochterlief spelen regelmatig met deze wonderlijk ogende rare fantasiefiguurtjes. Vooral dochter is er heel wat momenten zoet mee. De gogo's rijden rond in cabriolets over de woonkamervloer, logeren in het - tijdelijk tot huis omgebouwde - voetenbankje van mijn oma. Ze vliegen - keurig in gordels van elastiekjes - in het speelgoedvliegtuig en spelen in een zelfgeknutselde speeltuin.

En ze gaan gezamenlijk op stap.
Het werd me niet duidelijk waar deze reis naar toe ging, maar het zag er gezellig uit, reden om er de camera erbij te halen. Misschien een remake van het schoolreisje?

Olifant en Muis

Weer zo'n mooie stempel van Elefantus!
(Als antwoord op het kartonboekje over olifanten-in-het-vliegtuig dat ik - zónder envelop! - naar Italië stuurde.)

De afbeelding op de ansichtkaart zelf was erg lelijk (een zanger/gitarist van een niet onaardig bandje in zijn jonge jaren die op de foto een wel érg woest tronie opzet), maar de stempel is dus wel de moeite van het hier plaatsen waard.

En met de postzegel was ik, en waren ook de kinderen, helemáál verguld. Niet voor niets ligt de bakermat van de wijze muis Geronimo in Italië.

Uit de oude map

Een oude map met tekeningen hervonden.
Deze illustratie maakte ik járen geleden naar aanleiding van een cursus waarin o.a. het onderwerp 'oplossingen' aan bod kwam.

Analoog aan het verhaal van de twee ezels, zou ook dit een bekend verhaal zijn in trainers/coachers-land, maar voor mij was het toen nieuw.
Mooi verhaal: twee dames kijven op de markt om de allerlaatste citroen. Niet wetende dat ze beide een heel ander doel beogen met die citroen. En dat de beste oplossing nabij is.
Zo zie je maar weer, praten helpt.

Comptine d'un autre été - Après midi

En het was après-midi, cet été, woensdag, toen we voor de Laatste Groet gingen.
'Laatste groet' is gelukkig betrekkelijk: ergens ben je niet ècht weg! Je leeft in ons aller harten voort, jongen, en we zullen je herinneren. We zullen over je praten met alle dierbaren die jou gekend hebben in dit leven, we praten in gedachten ook met jou, en zullen herinneringen aan je op papier zetten voor jullie kinderen, voor later.

Neemt niet weg dat we je enorm missen en liever hadden gewild dat het noodlot een dagje vrij had gehad, die dag. Ook m'n kinderen missen je, ondanks dat jullie elkaar nog zo kort maar kenden. Dochterlief vraagt hoe je weer levend gemaakt kunt worden. En zoonlief, die inmiddels beseft dat daar geen toverspreuk voor bestaat, heeft spontaan alle muziek op YouTube opgezocht die tijdens de herdenkingsdienst gedraaid werd.



Wat woorden soms niet kunnen, kan muziek wel.
Het was mooie muziek, en dit was er één van. Uit de film 'Amélie' (die ik nog nooit gezien heb, maar de muziek kwam me wonderwel bekend voor).

Er blijken verschillende uitvoeringen te zijn van deze lieflijke compositie van Yann Tiersen. En gaandeweg de afgelopen avond, kwam er door al die versies van 'Comptine d'un autre été - Après midi' tussen de tranen ook weer een lach, een grinnik zelfs, op.

Helaas lukt het me niet de video's te 'embedden' op deze blog, maar degenen die ook van muziek houden, willen vast wel zelf de links aanklikken naar de verschillende 'Comptines', hieronder op een rijtje:



Twee van de vele pianoversies, waarbij je de kunst van het spelen meteen kunt afkijken & leren:
www.youtube.com/watch?v=9Ejy564cbVs
en www.youtube.com/watch?v=awIWUxPsFx0.

Een versie voor een gitaar: www.youtube.com/watch?v=-PIk8Y6es5Q. (Dat wordt hard oefenen! Voor de liefhebbers: de tabs vind je hier, en in pdf hier). Mooi contrast trouwens met de muziek die deze gitarist maakt in zijn bands (zie/hoor op de MySpace-links onder z'n filmpje).

De glimlach verscheen toen ik deze uitvoering ontdekte:
www.youtube.com/watch?v=1aSfb3Gh4Xs
Schattig piano spelen op een moderne telefoon!

Maar de grootste grijns kwam toch wel als een zon door de wolken heen toen duidelijk werd dat pianomuziek ook met een serieus gezicht vertolkt kan worden op...
www.youtube.com/watch?v=WpHdKr_cnVs


Handbellen!

En 't klinkt nog mooi ook.
Je had volgens mij tussen deze heren niet misstaan.

Nooit meer...

Dinsdagavond, 6 juli 2010.



Terwijl Oranje zich opmaakt om de halve finale te winnen, nemen wij in de grote kerk afscheid van een dierbare.
Wat zou hij blij zijn geweest met de aanstaande finalewedstrijd. Misschien 'weet' hij het ook wel, misschien ziet hij het, vanaf een ster of vanwaar dan ook.

Zo onwerkelijk dat we hem niet meer zullen ontmoeten, zijn stem nooit meer zullen horen, zijn glimlach (grijns) en humor moeten missen.



We missen je...
Voor altijd in ons hart.