Plastic helden

Jaaa! Eindelijk wordt ook in onze gemeente plastic afval ingezameld.
Ieder huishouden ontving een grote envelop, met daarin een aantal plastic zakken (hoe paradoxaal!) en instructies hoe en wanneer de met plastic gevulde plastic zakken klaar te zetten voor de gemeentelijke plastic-helden ophalers.

Het leverde allerlei ingezonden brieven op in de plaatselijke courant. 'Waar moet je nu die grote zakken bewaren als je klein behuisd bent?' was de meest voorkomende vraag. Want de plastic zakken worden slechts eenmaal per maand opgehaald.

Een aantal dagen later was de plastic-inzameling ook onderwerp op het 8 uur journaal. Een vrouw vertelde blij dat ze het duidelijk merkte in haar gewone prullenbak: die was stukken leger. Iets wat wij hier thuis ook merken!
En, vervolgde ze, ze had in één maand tijd maar liefst drie zakken met afval-plastic weten te vullen.

Dríé??
Dat betekent dat er voor het plastic afval nóg meer extra plastic gemaakt moet worden?!

De oplossing is: slim inpakken!



Want al die losse dingen passen perfect in een klein flesje
(en het erin proppen is nog een leuke sport, ook!).

Dop erop, en klaar!



Dan heb je meteen het probleem met de kleine behuizing opgelost, toch?
Hier doen we precies een maand met één zo'n zak.
En, een ander voordeel, àls hij dan eindelijk buiten mag staan: hij waait niet weg! Goed gevuld is onze plastic-helden-zak gewoon loodzwaar!

Vogels tellen (deel 2)

De trouwe bloglezer zal zich misschien afvragen wat de vogeltelling van vorig weekend opgeleverd heeft.

Op de tuinvogeltelling-website is te lezen dat er maar liefst 36909 tellers zijn geweest.
Met als resultaat: de Huismus op nummer 1 in de top 10 van 2010.
Dat is goed nieuws, want nog niet zo heel lang geleden werd bekend dat de vroeger zo alom tegenwoordige huismus met uitsterven bedreigd bleek te zijn. Ook anno 2010 staat de huismus, net als z'n neef de ringmus, nog altijd op de rode lijst.
Dit jaar werden 190.587 huismussen geteld, tegenover 113.227 vorig jaar.
Of het aantal huismussen daadwerkelijk is toegenomen óf dat het komt door een groter aantal tellers (en/of door beter opletten, verwarring met andere mussen, etcetera) kan ik zo gauw niet terugvinden.

De pimpelmees en roodborst die ons balkon wel eens bezoeken, staan op nummer 5 respectievelijk 10. De ekster en twee zwarte kraaien die op de bewuste teldag de boom tegenover ons balkon frequenteerden, staan niet in de top tien.

En wat was de stand, na een half uur vogels tellen op ons eigen balkon?

Ondanks deze gedegen voorbereiding:



en een optimistisch stemmend aantal vogels, die week ervoor, op de stoep aan de andere kant van onze flat:



... was het aantal vogels dat daadwerkelijk gedurende het tel-halfuurtje ons balkon bezocht, ondanks een strategische plaats binnenshuis van de teller... Nul.

Wéér sneeuw!

Verbazingwekkend. Zo heb je jarenlang winters waarbij de temperatuur nauwelijks onder nul komt en er in februari of maart een enkel vlokje sneeuw valt.
En ineens is er een winter met maar liefst drie sneeuwperiodes!
Hoeveel zullen er volgen?

Deze voetstappen-in-de-sneeuw zijn nog van de vorige keer:

Fiber postcard

Een grote verrassing, in mijn brievenbus, van Linda:



'Fiber Postcard'? Nee, 't is m'n eerste, ben er blij mee!

Eerlijk gezegd had ik nog nooit van 'fiber postcards' gehoord. Laat staan dat ik ooit een èchte stoffen ansichtkaart in handen heb gehad.
Eigenlijk wonderlijk, want ligt het niet voor de hand voor iemand, die al experimenteert met papier-en-borduurkunst, om meteen de héle kaart van ander materiaal te maken dan van karton? Nu, voor mij is 't nieuw. En inspirerend!
Van postzegels wist ik het wel: er bestaan geborduurde postzegels en ik moet ook nog ergens een houten postzegel in de kast hebben liggen.

Nieuwsgierig geworden ging ik toch eens rondkijken op het internet. Kaarten van textiel blijken al een tijdje te bestaan, zo lees ik in het artikel Fiber art in the Mailbox. En net als bij Postcrossing en Mail art worden wereldwijd kaarten uitgewisseld.
Voor deze textielen kaarten (niet te verwarren met 'textielkaart') worden verschillende termen gebruikt: fiber mail, fabric postcard, fiber postcard of gewoon 'ansichtkaart van stof'.
Op Nederlandse websites zijn ook kaarten-van-stof-makers actief, en is er zelfs een heuse fiber-mail groep.
Er is van alles te bewonderen, zoals deze mooie kunstige kaarten van Margeeth of deze kaart van Hannie.
En natuurlijk de verstuurde en ontvangen kaarten van Linda.
Linda, hartelijk dank!

Tellen!

Al weken kijk ik er naar uit, en nu het zover is vergeet ik het bijna!

Maar het is nog niet te laat, morgen is er ook nog een dag voor... de Tuinvogeltelling!

Eén half uur in het weekend van 23 en 24 januari kun je de vogels tellen die je tuin of balkon aandoen.
Na een half uur tellen kun je het resultaat vervolgens doorgeven op de Tuinvogeltelling-site, waar trouwens ook duidelijk uitgelegd staat hóé je moet tellen. Zo hoef je vogels die alleen maar voorbij vliegen niet mee te tellen (jammer, want door die ene meeuw kwam mijn resultaat de vorige keer tenminste op twee...).

Voor de mensen die een foto van de te tellen vogel handig vinden, of die de vogels willen opsporen via hun gezang, kun je hier en ook hier terecht.

Doet allen mee, zou ik zeggen!

Dierendokters

Creatieve kinderen, wie wil die nu niet?
Ook ik mag me gelukkig prijzen met 'creative kids', fantasierijke kinderen.
Regelmatig hoor ik in mijn oorhoeken (mijn mond in een grote glimlach) de verhalen die dochterlief haar knuffels laat spelen. En mag ik genieten van de grappige beginnende stripverhalen van zoonlief's hand.

Soms zorgt die creativiteit ook wel eens voor een probleem.

Laatst waren ze heerlijk samen aan het spelen. ‘Vooral niet storen!’, dus ik maakte van de gelegenheid gebruik om wat anders te gaan doen (ongetwijfeld achter de computer of boven een ansichtkaart).

Soms moet je je activiteiten even onderbreken voor een kleine boodschap. Maar o schrik, wat bleek: het toiletpapier was op!

De lege rollen in de woonkamer brachten me op het spoor.
De reden van deze mysterieuze wc-papier-verdwijning was wel een hele goede.
Zoon en dochter hadden een dierenhospitaal opgezet (met ook plaats voor kabouters). En àlle knuffeldieren waren ziek. Èn - nee, hier geen wachtlijst - werden behandeld!

Hieronder vier van de patiënten.

Yes!

Weliswaar (nog) niet op een hele ansichtkaart, maar de oplettende postcrosster koos wel deze postzegel voor me uit!

Als kind al was ik gefascineerd door dit gesnavelde, ei-leggende zoogdier.
En nog altijd is 't een van mijn lievelingsdieren: het Vogelbekdier.



Wonderlijk dier, niet?
Iedere keer als ik dit plaatje zie komt er een brede glimlach tevoorschijn. Misschien net zo wonderlijk, dat een stukje papier van nog geen 3 bij 4 cm een mens zó blij kan maken!

(Wát?? 5 cent maar?)

Postcrossing 6

'Welk doel dient het, wat leer je daar nu eigenlijk van?' is een vraag die ik wel eens hoor.
Niet zozeer naar aanleiding van postcrossing, maar ik kan me indenken dat de vraagsteller ook híer wel eens vraagtekens bij kan zetten. Vooral vanwege de tijd die postcrossen me kan kosten, afgezet tegen de tijd die ik daadwerkelijk hèb. Zo kan degene die onverwacht in Huize Heleen komt best wel eens denken dat de uitvinder van de uitdrukking 'Huishouden van Jan Steen' zich vergist heeft en dat er gewoon 'Heleen' had moeten staan.
Ik moet bekennen dat de tijd die ik vandaag aan post besteedde, ten koste ging van de tijd die besteed had zullen worden aan de berg op-te-ruimen rommel die ik vanmorgen met dat doel op bed legde.

Goed, wat leer je van Postcrossing? Nou, heel veel!
Bijvoorbeeld heb ik nieuwe hobby's ontdekt. Niet dat ik nieuwe hobby's nodig heb, maar het is interessant om te lezen dat mensen zich bezighouden met dingen waar ik nog nóóit van gehoord had.
Zo zijn er tal van mensen, in allerlei werelddelen, die aan 'Geocoaching' doen. Daarbij wordt iets verstopt, ergens in de natuur, en anderen gaan dan met de GPS in de hand op zoek naar deze schat (in geocoaching-bewoordingen 'cache' genoemd). Anderen beoefenen allerlei soorten dansen (zo is een Amerikaanse dame druk bezig met oud-Europees ballroom dansen), je leert dat er op de meest onverwachte plaatsen geskied wordt, en al dat soort dingen méér.

Verder is het een goede manier om de in vergetelheid geraakte aardrijkskunde op te halen en leer je bovendien veel over afstanden (Finland is meer dan 1000 km ver!).
En als je wilt kun je je internationale woordenschat uitbreiden ('Ačiū' is 'Dankjewel' in het Litouws!), en op jouw beurt anderen desgevraagd wat woorden uit de Nederlandse taal bijbrengen.

Grappig is ook de stijl van kaarten. Uit Rusland kreeg ik een kaart die we hier op het eerste gezicht als 'kitsch' zouden bestempelen. Maar als je 'm goed bekijkt is die eigenlijk ontzettend mooi.
Ook hebben tal van mensen de neiging om stickers op de achterkant te plakken. En dat voor volwassen mensen...
Dat dochterlief haar eigen vriendenboekje en die van al haar vriend(inn)en volplakt met al de stickers die ze weet te bemachtigen, vond ik heel normaal. Maar de eerste ontvangen kaart die door de 30+ verzender voorzien was van glimmende vliegtuigstickers, bloemetjes en hartjes deed mij de wenkbrauwen wel fronsen. Echter: bij nader inzien is dat eigenlijk ook heel leuk!

Dat in andere landen soms ander materiaal gebruikt wordt is me nu óók duidelijk. Glittertjes op de postzegel van een geiser uit IJsland. Te zwaar afgestelde postautomaten die standaard scheurtjes op de verstuurde ansichtkaarten veroorzaken in de VS. Enzovoort.

Van de week ontving ik mijn eerste kaart uit Japan. Van een collega-moeder van ongeveer even oude kinderen als de onze. Dat er op de achterkant Hello Kitty stickers geplakt waren verbaasde me inmiddels niet meer.
Wel was ik onder de indruk van de verfijndheid en verrast door het materiaal van de slechts 2 centimeter kleine sticker!
Op de foto kun je het niet zo heel goed zien, wel geeft het rechter bloemetje een beetje 'n indruk. Het wit van Kitty's gezicht is hetzelfde materiaal, een soort stevig crêpepapier-achtig papier. En dan goudkleurige lijntjes om het af te maken. Heel keurig op de juiste plaatsen afgedrukt. Mooi, toch?!

Postcrossing 5

Vooropgesteld moet worden dat ik iedere keer weer blij verrast ben als een postcrossende kaart in mijn brievenbus verschijnt. Steeds opnieuw een cadeau!

En soms zijn er kaarten die mij èxtra blij en verrast maken. Dit is er weer zo een.
Gecharmeerd van kunst die raakt aan strips, is deze realistisch getekende kraai, met toch nèt even weer die oogjes anders, een kolfje naar mijn hand.
Dat die Krähe daarbij mijmerend op laarzen loopt met nekveren als een mantelkraag had voor mij niet eens gehoeven.
Hoe dan ook, dit is een kaart die mijn dag maakt! (tja, hoe vertaal je 'makes my day' anders?!)



'Krähe' door Rudi Hurzlmeier.

Mail art

Naast musea, galerieën, openbare bibliotheken, ziekenhuisgangen, bedrijfsgebouwen et cetera, is er nog een andere plek waar kunst in het openbaar getoond wordt. Internet!

Een al langer bestaand fenomeen, door mij pas vorige maand ontdekt, is 'Mail art'.
Er bestaan verschillende websites die puur over mail art gaan, er zijn zelfs heuse mail-art-verenigingen. In de hele wereld wordt volop gewerkt aan kunstige kaarten, postzegels, stempels en wat dies meer zij.

Op mail-art.de is duidelijk verwoord wat mail art zoal inhoudt. Op deze website zijn ook allerlei projecten te vinden met 'calls for mail art', oproepen in het kader van mail-art-projecten door kunstacademiestudenten, kunstenaars of door hobbyisten.
Met de meest uiteenlopende onderwerpen, variërend van 'Music is in the air' tot 'Man - Hidden Tenderness', en zelfs lievelingswoorden en anagrammen zijn onderwerp van Postkunst.

Sommige aanvragers gebruiken de te ontvangen kaarten voor een tentoonstelling in de eigen buurt, anderen publiceren alle ontvangen post op een website.

Vooral dat laatste zag ik wel zitten, het is wel een leuke ruil voor de aan deze postkunst inherente 'no fee, no return'. Dan zie je je werk nog eens terug. Als 't goed is... En vooral: als 't aankomt!..

In ieder geval leuk om te doen, dus ook ik ging aan de slag. Inmiddels zijn er vier 'officiële' mail art kaarten hier de deur uitgegaan in antwoord op zulke postkunst-oproepen. Plus enkele 'officieuze' kaarten, voor Postcrossende mensen die niet zozeer aan kunst doen maar een zelfgemaakte kaart wel waarderen.

Vanmiddag om kwart voor zes deed ik deze in de brievenbus. Een interpretatie van het thema 'Bubbles'. En meteen in de praktijk gebracht wat ik afgelopen zomer bij Buitenkunst geleerd heb: werken 'buiten de grens' van papier en potlood. Kruissteekjes!
Ben benieuwd wat de ontvangster ervan vindt.

Tekenende mannen

Een maand geleden alweer blogde ik hier over tekenende vrouwen. Maar ik moet toegeven dat tekenende mannen mij net zo lief zijn.

Een van de hoogtepunten van vorig jaar was een persoonlijke ontmoeting met een van de tekenaars van wiens werk ik eigenlijk wel fan ben (een van dè hoogtepunten, naast natuurlijk het feit dat we allen gezond en wel 2009 zijn doorgekomen, dat het in 't werk- en thuisgebeuren en in de liefde naar behoren ging, naast ook andere hoogtepunten zoals het concertbezoek, met een lang-niet-geziene vriendin, aan Inti-Illimani Histórico, en de vakantie bij Buitenkunst).

Hoewel, een persoonlijke ontmoeting, ik moest de Tekenende Man wel delen met andere tekenliefhebbers. Maar dat was net zo gezellig, tijdens die workshop cartoontekenen die Jos Collignon toen gaf. Veel geleerd, mooie tekeningen gezien, en Collignon blijkt niet alleen een kunstige creatieveling, maar kan ook nog eens goed vertellen, met zelfrelativering en een sympathieke glimlach.





Het toeval wilde dat de workshop werd gegeven in de tijd dat de DSB bank vallende was. Een van de tekeningen viel toen al op omdat deze zo treffend gemaakt was èn qua compositie goed in elkaar zat:

Gisteren werd de Inktspotprijs 2009 uitgereikt. En jawel, aan deze prent en diens maker de terechte eer.

Molletje

Terug van weggeweest. Het molletje! De kleine Tsjechische mol, gecreëerd door Zdeněk Miler. Decennia geleden was het Molletje op televisie te zien en als kind genoten we er met volle teugen van.

Of misschien is de kleine Mol nooit weggeweest?! De Volkskrant had een jaar geleden nog een vier-dvd-box in de aanbieding, 't Molletje is zelfs op Hyves (inclusief een hele merchandising) en ook is-ie zo nu en dan in de plaatselijke cinema te zien.

Als volwassene blijk ik net zo gecharmeerd te zijn van deze sympathieke mol als toen als kind.
En blijkbaar ben ik niet de enige!
Rondkijkend op Postcrossing kom je er achter dat verschillende mensen uit alle delen van de wereld de kleine Krtek als wens-kaart hebben.

Gisteren was ik een gelukkige ontvanger!

1 MK

Het meest veilige, prettige en effectieve vervoermiddel, deze dagen.

Weeskaarten

Dankzij Lidia kwam ik terecht op de Echte Muur van Andy, die onder andere gecharmeerd is van PostMuse en haar zelfgemaakte kaarten.

Post muze... Nieuwsgierig geworden door deze poëtische naam bekeek ik haar website eens goed.
Een nieuw fenomeen openbaarde zich. Wees-ansichtkaarten!

PostMuse's 'Orphaned Postcard Project' gaat over onbeschreven kaarten die toch eindelijk wel eens beschreven willen worden. Ansichtkaarten die iemand zoeken die ter plaatse woont, er gereisd heeft of die op de een of andere manier affiniteit heeft met de betreffende kaart.
Hoe gaat het in zijn werk: je neemt contact op met PostMuse, zij stuurt je de gewenste kaart, die je vervolgens beschrijft, van postzegels voorziet en weer naar haar terug stuurt.

Op haar spreadsheet kun je zien welke kaarten nog geadopteerd moeten worden.


Zo gezegd, zo gedaan. En... déze ontving ik van haar!



Aan de slag, dus.

Gelukkig Nieuwjaar!

Negen dagen na dato kan het volgens mij nog best. Dus ook voor jou, lezer, en al je dierbaren een heel mooi, gezond en gelukkig Nieuw Jaar toegewenst!

Zelf hadden we voor hèt moment geen enkel vuurwerk ingeslagen (wel genoten we van mooie kleuren door buren). En zoonlief, die tot elf uur zijn ogen open had weten te houden, sliep door alle geknal heen. Tot overmaat van ramp, vond hij, en vonden ook wij toen we de volgende dag een diep-verdrietig kind moesten troosten.
Gelukkig was er nog wel een familielid die die volgende dag kindervuurwerk in zijn jaszak bleek te hebben.
Waaronder Sterretjes. De geschiedenis herhaalt zich, die had ik als kind zelf ook!

Het leverde de kids alsnog veel nieuwjaarsplezier op, en mij de beste mislukte foto's.