Niet zozeer naar aanleiding van postcrossing, maar ik kan me indenken dat de vraagsteller ook híer wel eens vraagtekens bij kan zetten. Vooral vanwege de tijd die postcrossen me kan kosten, afgezet tegen de tijd die ik daadwerkelijk hèb. Zo kan degene die onverwacht in Huize Heleen komt best wel eens denken dat de uitvinder van de uitdrukking 'Huishouden van Jan Steen' zich vergist heeft en dat er gewoon 'Heleen' had moeten staan.
Ik moet bekennen dat de tijd die ik vandaag aan post besteedde, ten koste ging van de tijd die besteed had zullen worden aan de berg op-te-ruimen rommel die ik vanmorgen met dat doel op bed legde.
Goed, wat leer je van Postcrossing? Nou, heel veel!
Bijvoorbeeld heb ik nieuwe hobby's ontdekt. Niet dat ik nieuwe hobby's nodig heb, maar het is interessant om te lezen dat mensen zich bezighouden met dingen waar ik nog nóóit van gehoord had.
Zo zijn er tal van mensen, in allerlei werelddelen, die aan 'Geocoaching' doen. Daarbij wordt iets verstopt, ergens in de natuur, en anderen gaan dan met de GPS in de hand op zoek naar deze schat (in geocoaching-bewoordingen 'cache' genoemd). Anderen beoefenen allerlei soorten dansen (zo is een Amerikaanse dame druk bezig met oud-Europees ballroom dansen), je leert dat er op de meest onverwachte plaatsen geskied wordt, en al dat soort dingen méér.
Verder is het een goede manier om de in vergetelheid geraakte aardrijkskunde op te halen en leer je bovendien veel over afstanden (Finland is meer dan 1000 km ver!).
En als je wilt kun je je internationale woordenschat uitbreiden ('Ačiū' is 'Dankjewel' in het Litouws!), en op jouw beurt anderen desgevraagd wat woorden uit de Nederlandse taal bijbrengen.
Grappig is ook de stijl van kaarten. Uit Rusland kreeg ik een kaart die we hier op het eerste gezicht als 'kitsch' zouden bestempelen. Maar als je 'm goed bekijkt is die eigenlijk ontzettend mooi.
Ook hebben tal van mensen de neiging om stickers op de achterkant te plakken. En dat voor volwassen mensen...
Dat dochterlief haar eigen vriendenboekje en die van al haar vriend(inn)en volplakt met al de stickers die ze weet te bemachtigen, vond ik heel normaal. Maar de eerste ontvangen kaart die door de 30+ verzender voorzien was van glimmende vliegtuigstickers, bloemetjes en hartjes deed mij de wenkbrauwen wel fronsen. Echter: bij nader inzien is dat eigenlijk ook heel leuk!
Dat in andere landen soms ander materiaal gebruikt wordt is me nu óók duidelijk. Glittertjes op de postzegel van een geiser uit IJsland. Te zwaar afgestelde postautomaten die standaard scheurtjes op de verstuurde ansichtkaarten veroorzaken in de VS. Enzovoort.
Van de week ontving ik mijn eerste kaart uit Japan. Van een collega-moeder van ongeveer even oude kinderen als de onze. Dat er op de achterkant Hello Kitty stickers geplakt waren verbaasde me inmiddels niet meer.
Wel was ik onder de indruk van de verfijndheid en verrast door het materiaal van de slechts 2 centimeter kleine sticker!
Op de foto kun je het niet zo heel goed zien, wel geeft het rechter bloemetje een beetje 'n indruk. Het wit van Kitty's gezicht is hetzelfde materiaal, een soort stevig crêpepapier-achtig papier. En dan goudkleurige lijntjes om het af te maken. Heel keurig op de juiste plaatsen afgedrukt. Mooi, toch?!
1 opmerking:
Ach, je leest tegenwoordig in elk tijdschrift weer dat je 'slow' moet leven, en in de 'flow' moet zijn, en daar leent postcrossing zich bij uitstek voor!
Een reactie posten