Het was vanmiddag mooi lenteweer. Desondanks zochten we de bioscoop op. De trailer beloofde veel spannends, alsook de titel: 'Mijn Opa de bankrover'.
Maar 'spannend' bleef bij die ene bankoverval-scene. Het was vooral een hartverwarmende familiefilm, met grappige stukjes en - voor de snel ontroerden onder ons - ook gelegenheid voor een traan.
In Mijn Opa de bankrover passeren verschillende thema's de revue. De rouw van opa Gerrit om zijn net overleden echtgenote. Hoofdpersoon Grace die haar onbekende Surinaamse papa Beau wil leren kennen, en het wrange dat niemand van de familie iets over hem wil vertellen. Het onvermogen van moeder Birgit om haar herinneringen aan Beau met haar dochter te delen (pas veel later komen we erachter waaróm).
De kille, zakelijke tante Elles die Opa, zichzelf als kersvers weduwnaar wat verwaarlozend, op haar beurt verwaarloost (net als alle vier kinderen die 't veel te druk met hun eigen zaken hebben) en die vervolgens onder 't mom van 'dementie' zijn bankrekening blokkeert, z'n huis te koop zet en hem in een verzorgingshuis laat opnemen.
De vriendschap tussen kleindochter Grace en opa Gerrit, zij helpt hem wel (en iedereen). En ze kan ook zijn hulp gebruiken, in de zoektocht van Grace naar haar biologische vader. Een zoektocht die uitmondt in een verdrietige ontknoping, maar die toch ook weer wat moois oplevert.
Opvallend is dat Mijn opa de bankrover - net als bijvoorbeeld Kikkerdril, en vele Bollywoodfilms - voorzien zijn van spontaan opborrelende liedjes.
Mooi is dat sommige dingen ook terugkomen in het verhaal. Bijvoorbeeld de donkere roos die Grace krijgt van een vrouw uit een rouwstoet op de begraafplaats van haar oma. Zie hier, na 54 sec, een héél kort fragment van het door de andere oma gezongen lied 'Blaka Rosoe' (en hier de originele versie van deze 'Zwarte Roos').
Al met al een mooie film, de moeite waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten