Ik dacht dat het fan-schap ver achter mij lag, maar ik weet inmiddels dat je ook na je veertigste zó enthousiast over een muziekmakend iemand kan zijn dat je jezelf wel 'fan' móét noemen.
Nee, niet met gegil ofzo, dat had ik vroeger al niet, niet bij Sonic Youth, en zelfs niet bij bands als Dinosaur JR, Throwing Muses en de Pixies toen ik die van dichtbij ontmoette voor een interview met onze lokale radio.
Maar gewoon, tja, hoe zullen we het noemen. Een grote genegenheid voor de muziek (Engelstalige teksten verstond ik in mijn jeugdige fanschap zelden), en in geval van Daniël Lohues daarbij ook nog eens voor de prachtige teksten, waarover ik hier al eerder schreef. En naast genegenheid ook de aandrang om m'n eigen gitaar ter hand nemen, in een poging de mooiste liedjes na te zingen & spelen. Maar goed, voor dat laatste ontbreekt er op 't moment de tijd. Dus we houden het bij luisteren, zingen, en genieten!
En genieten, dat deden we!
Daniël Lohues is op tournee, met zijn nieuwe cd en programma Gunder. Vergezeld door zijn muzikale vrienden Bernard Gepken, tokkelend op gitaar, mandoline en banjo, en Guus Strijbosch, plukkend aan de contrabas, deed hij tot mijn vreugde ook onze woonplaats aan.
Zoonlief vindt het nummer 'Alles kan ja' prachtig, dus ik kocht ook een kaartje voor hem. Omdat zoonlief meeging, wilde dochterlief er per se ook bij zijn. En toen ik voor hen en mij een kaartje had, dacht ik er ineens aan om manlief ook maar mee te nemen. Gelukkig was er voor hem ook nog wel plek, in de verder heel volle schouwburg.
Op een ander meisje met haar vader na, waren we de enigen met kinderen. Gek eigenlijk, want zulke muzikale uitstapjes horen toch gewoon bij de opvoeding?
(Gelukkig zaten we op het balkon, want het programma duurde verrassend lang, van acht tot elf, zodat de kinderen rond half elf gerust en ongezien op hun stoel daarboven in slaap konden vallen.)
Lohues blijkt niet alleen zanger, multi-muzikant en componist te zijn, maar toonde zich met zijn anecdotes tussen de nummers door ook een geweldig entertainer, die het hele publiek goed wist te boeien. Met grappige verhalen, en serieuzer onderwerpen.
Het meegebrachte woordenboek Drents-Nederlands bleek niet nodig, alles was best goed te verstaan (al heb ik het aan mijn tijd in Overijssel te danken dat ik weet dat 'hier kom ik weg' 'hier kom ik vandaan' betekent en niet 'hier moet ik weg' zoals de meesten om me heen dachten). En enkele zeer on-hollandse woorden legde hij gewoon uit.
In de pauze keken we nog even of 't woordenboek wel klopte, en ja (buus = broekzak, snakken/snakker = opscheppen/opschepper). Zo'n woordenboek is trouwens ook altijd leuk om elkaar woorden te laten raden, wat we in de pauze dan ook grif deden.
Vond ik 'Hout moet' onovertrefbaar, met 'Gunder' heeft Daniël Lohues c.s. toch weer net zo'n prachtwerk neergezet. Met een van mijn nieuwe favorieten, wat ik continu in m'n hoofd heb. En saillant: terwijl ik het een troostrijk lied vind, zó mooi dat ze het, als de tijd daar is, wel op mijn begrafenis mogen draaien, vertelde Daniël Lohues in de aankondiging van dit lied over het sterfbed van een dierbare. 'Komp wel, 't komp wel goed, hoop stärft 't lest'. Mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten