Slinkachu

Eva en ik maakten ze al op kleinere schaal, foto's van poppetjes in de echte wereld. Maar er zijn mensen die het tot in perfectie doen.

Op zoek naar iets anders kwam ik natuurlijk weer in een boekwinkel terecht. Daar trof ik een fotoboek met prachtige compositie-foto's van de Londense fotograaf en straatkunstenaar Slinkachu. In 'Global Model Village' reist hij de wereld door, en maakt ons deelgenoot van wat de kleine figuurtjes zoal meemaken.
Een aardig filmpje, een soort 'making of' van de foto's, vind je hier.



Meer werk van Slinkachu vind je op deze weblog (met uitleg!) en in deze galerie.

P.S. Voor slakkenliefhebbers is natuurlijk deze onthaaste street art een must.
En Slinkachu blijkt al eerder fotoboeken te hebben uitgebracht, in 2009 'Little People in the City', en een jaar later 'Big Bad City', met daarin ook foto's gemaakt in Amsterdam en Rotterdam.

Publieke kunst: oud en nieuw

Onlangs moest ik in de St. Jacobsstraat in Utrecht zijn, 'tien minuten lopen vanaf het station'. Ik vertrok een uur te vroeg, om niet verdwalend te laat te komen. Zodoende had ik nog een kleine zee van tijd toen de trein op het Centraal Station aankwam.

Na eerst de etalage èn binnenkant van die winkel met grappige dingen op Hoog Catharijne bekeken te hebben, ging ik de stad in. Ergens linksaf moest de bedoelde straat zijn.

Bijna daar, werd mijn aandacht getrokken door een steegje, de Zakkendragerssteeg. En vooral door een bord waarop stond wat er zoal in deze steeg te vinden was. Eten, kleding, daar zou ik zo'n straat niet voor inlopen. Maar één winkel had natuurlijk bijzondere aantrekkingskracht voor mensen die houden van papier en zo. Goede reden om niet al in de goede richting te lopen, maar eerst nog even rechtsaf te slaan, het steegje in.

Korte tijd later trad ik 'Bureau Bewust' binnen. Een half uur later stond ik, een aantal euro's armer maar enkele mooie stempels en een leuk gesprek met de winkeliers rijker, weer buiten.
Bovenstaande muurschildering en 3D kunstwerk is ook in de Zakkendragerssteeg te vinden. De moderne zakkendrager was er trouwens eerder dan het melkmeisje, zo blijkt uit deze film.

Laat het haar

Een van de voordelen van een schooltijd in Nederland is dat je in ieder geval de kans krijgt wat meer talen te leren (dan alleen de landstaal en Engels).
En het leuke van voedseletiketten is dat je verschillende talen bij elkaar ziet.

Zo kreeg ik vandaag van mijn Chinese collega niet alleen smakelijke Chinese koekjes, maar gaf ze me desgevraagd ook de verpakking (om daar een ansichtkaart voor Eva van te maken).
Al lezend ontdekte ik dat er in het Engels natriumferrocyanide in die koekjes zit, terwijl ze in het Nederlands kaliumferrocyanide bevatten.

Bovenstaand blik van gevulde wijnbladeren (ze smaakten heerlijk en zijn helaas op) heeft ook zo iets grappigs. Vermoedelijk heeft de etikettenmaker een online vertaalmachine of andere bron gebruikt. Voor de andere alfabetten en het Zweeds kan ik niet instaan, maar in het Engels eet je gewoon gevulde wijnbladeren, en in het Duits is de vulling omhuld met lässt das Haar.