Een van de voordelen van een schooltijd in Nederland is dat je in ieder geval de kans krijgt wat meer talen te leren (dan alleen de landstaal en Engels).
En het leuke van voedseletiketten is dat je verschillende talen bij elkaar ziet.
Zo kreeg ik vandaag van mijn Chinese collega niet alleen smakelijke Chinese koekjes, maar gaf ze me desgevraagd ook de verpakking (om daar een ansichtkaart voor Eva van te maken).
Al lezend ontdekte ik dat er in het Engels natriumferrocyanide in die koekjes zit, terwijl ze in het Nederlands kaliumferrocyanide bevatten.
Bovenstaand blik van gevulde wijnbladeren (ze smaakten heerlijk en zijn helaas op) heeft ook zo iets grappigs. Vermoedelijk heeft de etikettenmaker een online vertaalmachine of andere bron gebruikt. Voor de andere alfabetten en het Zweeds kan ik niet instaan, maar in het Engels eet je gewoon gevulde wijnbladeren, en in het Duits is de vulling omhuld met lässt das Haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten