Gevonden!

Net voordat de dooi intrad (wat zullen ze opgelucht zijn!) toch nog gevonden. Op een net zo bevroren vaart, zo'n 14 km verderop.



(Helaas had ik geen eten bij me, dus teleurgesteld draaiden ze zich maar weer om.)

wit en zwart

Mooi om te zien hoe sneeuw alles bedekt ...



... en ook hoe je leuke sporen kunt vinden, dankzij de sneeuw ...



... en tegelijkertijd maakt de sneeuw iets schokkends zichtbaar ...



Al die zwarte deeltjes die we normaalgesproken nooit opmerken. Zou 't roet zijn? Samengeklonterde fijnstof?
Hoe dan ook, nu zien we ze. Wat witte sneeuw was is hier zwart. En nu wordt 't pas duidelijk: veel van hun onzichtbare deelgenoten verdwijnen met regelmaat in onze longen...

Bevroren vijver

En terwijl verschillende mensen om me heen naar mooie meren en sloten togen en heerlijk aan hun schaatskoorts toegeven, vraag ik me af, iedere keer als ik langs het lege water loop: waar zijn ze heen?



In de verte een bevroren reiger, en daar links loopt nog een eendje of meerkoet. Maar waar is de rest toch gebleven?

In de tram

Je zou denken dat níemand op dit platform mag staan. De tram maakt stevige bochten en je zal maar omvallen.
Maar bij navraag blijkt 't toch ècht te betekenen wat er afgebeeld staat:
Verboden voor blote voeten.

Sneeuw

Gefotografeerd vanuit de comfortabel warme auto (vandaar die waterdruppels, het vriest toch echt diep, buiten), onderweg, de eerste besneeuwde weilanden van dit jaar.

Spellen

Met memory (de kartonnen omdraaikaartjes) wil ik nog wel eens winnen van de kinderen. Maar met SuperMario op de Wii hebben ze me tuk: terwijl dochterlief vrolijk als Mario voorthuppelt en vele sterren verdient, ga ik, als Toad in haar kielzog, wel twintig keer dood. Tot mijn opluchting sta ik (lees: mijn gamefiguur) vervolgens weer vrolijk op en krijg er wel weer levens bij, maar toch. Ik word er doodzenuwachtig van.
(Al zorgen Vuurjongen en Watermeisje voor nóg hogere bloeddruk bij mij als mee-gamende ouder.)

Gelukkig wordt dit spel-leed ruimschoots gecompenseerd door Professor Layton. De vorige kerstvakantie speelde ik een spel uit in 18 uur - verdeeld over de hele vakantie - en won vele picarats.
Ook deze kerstvakantie heb ik de DS van de kids geleend om weer aan een Layton spel te beginnen (de Engelstalige, 'Curious Village', dit keer). En na alle Mario-ontberingen sta ik eindelijk weer eens vóór!

De tekening maakte ik trouwens als een bedankje. Bij de lokale spellenwinkel had ik een prijs gewonnen, een aantal weken lang kon ik een gratis games uitzoeken (o.k., uit de 2e hands, toch leuk), waar ik natuurlijk erg blij mee was. De medewerkers toonden zich iedere week weer zo vriendelijk en servicegericht. Reden om voor vorige week, toen ik het laatste spel mocht komen ophalen, dit voor hen te tekenen. En zo te zien waren ze er blij mee.
En geloof het of niet, ondanks alles is en blijft die paddenstoel linksonder m'n favoriete na-te-tekenen gamefiguur!..



(Eva: the man with the high hat is an English gentleman, I suppose he's drinking tea, no coffee :-)