In die tijd luisterde ik graag naar alternatieve muziek. In de eerste helft van dat decennium was dat vooral new wave (Comsat Angels, de oude U2), en in de tweede helft jaren '80 vooral Amerikaans melodieus gitaarlawaai (Sonic Youth en zo, al vond ik Husker Du's Pink turns to blue echt geen lawaai). Met als rode draad toch ook melancholieke muziek (van de Cocteau Twins hun Wax and wane tot REM's The one I love, en zo).
Maar van sommige liedjes wist ik niet meer of ze nu uit de eighties waren of niet. En als je dan je elpees te ver weg heb opgeborgen en snel antwoord wilt, dan brengt internet uitkomst.
Op wikipedia de datums snel gevonden, en op youtube de muziek nog eens herbeleefd. Met, in tegenstelling tot 80-er jaren, nu ineens ook beeld erbij! En nee, Rush' mooiste blijkt inderdaad van ervóór, en Metallica's mooiste (Nothing else matters) van daarna.
In mijn twee-sporen-zoektocht (= twee keer youtube geopend) werd ik opeens zó verrast door de treffende overeenkomst in de blikken van deze twee blonde mannen, dat ik het niet kon laten ze ook samen in een print-screen te vereeuwigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten