Alleen, de omstandigheden verschillen. In 'ons' dorp was dan wel een waterleiding, maar in naburige dorpen ontbrak die, en moesten mensen een paar keer week wachten op de ossenkar om uit de tank op die kar het water voor de komende dagen te tappen. Eenmaal terug in Nederland verwonderde ik me over het feit dat we ons hier met dit kostbare drinkwater douchen. Dat we drinkwater zelfs gewoon door de wc spoelen!.. Wrang, dit soort ongelijkheid. Terwijl we allemaal, ondanks alles, gewoon 'mens' zijn, van waar ook ter wereld.
Aan het gezin en hun huis moest ik meteen denken toen ik bovenstaand bericht tegenkwam in One World. Ik was in Midden-Amerika ruim vóór het internettijdperk. De post werkte wonderwel goed. Na ongeveer een week, of twee, kwam de post uit Nederland altijd aan op ons adres 'de la plaza mayor tres cuadros al sur dos cuadros al oeste'. En als ik mijn luchtpost vervolgens naar het kleine lokale postkantoor bracht, compleet met mooie postzegel erop, dan kwam die ook binnen twee weken in Nederland aan.
En ook al was 'post' niet echt gangbaar - veel mensen konden hun geld beter besteden dan aan postzegels - de postbode hoefde niet lang te speuren. Hij of zij kwam er altijd wel uit, zonder straatnaam. Want het adres was duidelijk: "Vanaf het grote plein drie (huizen)blokken naar het zuiden, twee blokken naar het westen".
Hoe anders voor de postbodes uit een heel ander deel van de wereld. Zie dit bericht. Ook hier ontbreken straatnamen. Echter, de collega van de postbode op de foto kon pas na uren zoeken en twaalf keer navragen, de brief bezorgen in een klein straatje in zijn stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten