Want anders waren deze drie generaties kruidenblikjes al lang en breed verdwenen: vandaag de dag belandt heel wat eten in de vuilnisbak, puur omdat het 'over de houdbaarheidsdatum' is.
Maar gelukkig ontbrak de datum op al deze drie blikjes. Inblikken blijkt een goede bewaarmethode: de kaneel ruikt en smaakt prima.
Tijdens het maken van verse appelmoes kwam ik - toen ik kaneel uit het linker blikje aan de moes-in-wording toevoegde - in een mijmer-stemming.
Wat grappig en toepasselijk, 'Euroma' op linker blikje: Eur - Oma. Het is nog van mijn Oma geweest!
Dit jaar zou ze 100 jaar geworden zijn, ware het niet dat zij alweer zo'n vijftien jaar geleden overleed, ruim twee maanden vóór Annie M.G. en ver vóór haar eigen 85e verjaardag.
Het middelste blikje is uit mijn studietijd, te herkennen aan een - op deze foto niet zo goed zichtbare - 'H' bovenop het deksel (tja, dat is nodig als je met z'n vijftienen één keuken deelt). Dat moet zo'n 20 jaar geleden geweest zijn.
Als je ziet dat mijn grootmoeders's kaneel óók nog eens van vóór het streepjescodetijdperk is, 'dus' ouder dan het middelste blikje, dan kun je je vast aan een berekening wagen: hoe oud minstens is het linker blikje?
Het derde blikje kocht ik veel later. Vast ook een jaar of tien geleden. Maar die ga ik pas gebruiken als de andere twee leeg zijn!
(ps de appelmoes smaakte heerlijk, en we hebben nergens last van!)
(ps 2, voor eventuele bezorgde mee-eters: geen zorgen, de doorlooptijd van de overige kruiden is duidelijk sneller, de rest van mijn kruidenkast is dan ook up-to-date!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten