Zo kreeg ik onverwacht via Postcrossing een bericht van Daniela uit Roemenië. Of haar kaart al aangekomen was, vroeg ze. Ik wist van niks, nee dus. Tja, de kaart was al vier weken onderweg, dus hij had er onderhand moeten zijn. Weet je wat, zo schreef ze (in andere bewoordingen), 'ik stuur je gewoon nog een kaart'.
En dit was 'm:
Naast dat het een mooie, bijzondere foto is, voelt de kaart ook nog eens prettig aan (nóg een voordeel van papieren post!).
En het was meteen een didactisch doeltreffende kaart. 'Delta Dunarii', staat er op de voorkant, en 'Danube Delta', schrijft Daniela, het 'unieke en mysterieuze gebied waar de Danube rivier in de Zwarte Zee uitmondt'.
't Zal wel, was mijn eerste gedachte, maar ik ging toch eens in de atlas kijken hoe die rivier dan wel stroomde. En tot mijn stomme verbazing bleek het gewoon de rivier de Donau te zijn!
Weer wat geleerd.
Naschrift: de eerste kaart is nooit aangekomen. Maar Daniela was zo vriendelijk om 'm spontaan nog een keer te sturen. En binnen drie dagen was hij er, een mooie foto van een beer (dat die in Roemenië in 't wild voorkomen wist ik ook niet. Zo blijf je leren!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten