Nu dacht ik redelijk Engels te kennen, maar wat het woord 'swap' betekende...? Ik zou denken dat het 'veeg' (van 'sweep') of 'klap' was. 'Swap' als klankwoord zal niet misstaan in een stripverhaal, dacht ik zo.
Het bleek iets met 'ruilen' te maken te hebben. Een wereld apart, dat 'swappen', waar ook weer allerlei websites over gaan. Voorlopig hou ik me bij postcrossing (en mail-art, daarover vast een andere keer meer!).
Dezelfde Daniela van de Danube delta blijkt geïnteresseerd te zijn in zwart-wit foto's, 'used or unused'. Vooral in oude fotokaarten, van vóór 1945. Best bijzonder voor een 28-jarige, vind ik. Meestal associeer ik 'verzamelen' met mensen die ruim vóór 1981 geboren zijn, zéker als ze dit soort oude stukken papier in huis willen halen.
Bij toeval belandde ik bij een verzamelaarsbeurs, met munten, postzegels, bankbiljetten èn ansichtkaarten. Waar inderdaad mensen van mijn leeftijd en nog veel ouder rondliepen. Er waren trouwens meer verkopers dan ruilende verzamelaars.
Struinend door een kartonnen schoenendoos vol ansichtkaarten vond ik ze, zwart-wit ansichtkaarten, enkele zelfs zo'n 80 tot 90 jaar oud!
Naast deze zocht en vond ik ook nog een bescheiden voorraadje ongebruikte kleuren-ansichtkaarten voor eventuele toekomstige postcrossende liefhebbers, van bijvoorbeeld boten, Egyptische jaren '70 soapsterren, vulkanen (dat wil zeggen, één Hawaiiaanse vulkaan) en enkele vuurtorens. De verkoper telde ze door te meten: 1 centimeter is 33 kaarten.
Een aantal centimeters rijker en evenveel euro's armer verliet ik blij het pand, met de buit.
Vandaag zocht ik uit mijn aanwinsten enkele zwartwit-kaarten uit om naar Daniela te sturen.
En al kijkend kon ik me haar fascinatie ineens goed voorstellen. Die oude foto's dragen een hele geschiedenis met zich mee!
Sommige kaarten waren beschreven. Eentje was zelfs zeer ontroerend, van iemand die een paar dagen weg was naar de duinen bij Bergen, en die haar geliefde schrijft dat ze snel weer thuis komt. Op de kaart een vrouw in de verte, halverwege de heuvel in een mooi zwart-wit duinlandschap. Zou het haarzelf zijn?
Een andere kaartschrijver vroeg of de ontvanger de aanstaande vrijdag extra eten zou willen koken, de trein zou die middag om zo-en-zo laat in Amsterdam aankomen.
't Is best gek, je dan ineens te realiseren dat al deze mensen er inmiddels niet meer zijn. En dat wijzelf over zoveel tijd hetzelfde lot beschoren zijn. Tja, 't hoort bij het leven...
Tussen de kaarten voor Daniela zat er zelfs een uit Boekarest. De datum was niet te achterhalen, helaas was de datumstempel met de postzegels met de noorderzon vertrokken. Waarschijnlijk naar een ander onderdeel van die verzamelaarsbeurs. Maar de foto zag er mooi oud uit. Net als de Keulse dom, een strand in Engeland, een Valkenburgse rotspartij, een steenen bank in Beek en Bosch, een monument voor gevallen Russen (dat er in 1799 bij Bergen NH gevochten was, nog wel door Russen, was nieuw voor mij, wéér wat geleerd!), een stukje Luzern, een promenade in Brest.
Een bij nadere bestudering opmerkelijke kaart vond ik deze. Met dank aan scanner en 't programma Paint meteen maar een collage gemaakt van voor- en achterkant, èn het opmerkelijke (in 't midden). Plus wat gedachten erbij:
(Zie dat de rechter postzegel ondersteboven opgeplakt is. Een vergissing van de afzender, een geintje?)
4 opmerkingen:
Ha Heleen, je bent toch niet gestopt met bloggen hoop ik? Ik was juist zo benieuwd naar wat je allemaal te melden hebt!
Hoi Lidia,
Dank voor je interesse!
Geen zorgen, ik heb in de afgelopen weken genoeg stof-tot-schrijven&plaatsen gezien.
Maar tegelijkertijd gewoon te druk geweest met 't thuisgebeuren, en in deze ijspret-tijd moeten de kids naar buiten bovendien... (èn ik was in de weer met m'n eerste 'artmail'* kaarten :) ).
Wordt dus wel vervolgd!
* Wat betreft zelf kaarten maken, brandt mij al wekenlang een technische vraag aan jou op de lippen:
Als je collages maakt, stuur je die dan zó op, of in een envelop, of plastificeer je ze op de een of andere manier (of gebruik je gewoon goede lijm :) )?
NB als dat bedrijfsgeheim is moet je het natuurlijk niet - of alleen per privé-mail - berichten!
Ja, dat was inderdaad wel spannend bij die eerste kaarten! Of alles wel bleef plakken. Maar als het papier niet te glad is lukt het wel. Ik gebruik lijm van de supermarkt, Tesa hobbylijm en dat bevalt me goed. Ik scan altijd zelf de kaarten vast die ik verstuur en upload ze en één keer meldde iemand dat er iets van de kaart had losgelaten, dat zag ze toen ze de scan kon vergelijken met de gekregen kaart. Evengoed vond ze het nog steeds een leuke kaart gelukkig! Dus, ik plastificeer ze niet en gebruik meestal geen enveloppen.
Ja, wat een ijs- en sneeuwpret hè? Dat moet je waarnemen inderdaad! Veel plezier nog!
@ Lidia, dank voor je informatie! Tesa hobbylijm, die gebruik ik ook!
Juist ook prettig vanwege de 'waterbestendigheid'.
Niettemin merk ik - vooral bij kaarten die ik vanuit de US ontving - dat de post behoorlijk kan inhakken, letterlijk, op een kaart (daar zal ik ook nog eens een bericht aan wijden :o) ). En die eerste zelfgemaakte kaarten, met die gewikte en gewogen plaksels, dat zijn natuurlijk kostbare broze knutselwerken, in de ogen van de nog kersverse kaartenmaker...
Goed om te weten hoe een ervaren iemand het doet!
Een reactie posten