Al wekenlang weet Nickelodeon de verwachtingen hoog te spannen. Of eigenlijk is 't niet deze tv-zender, maar zijn het de bewoners van het Huis Anubis zelf die ervoor zorgen dat hier thuis vol verwachting naar 17 maart uitgekeken werd.
Zeventien maart, dè dag dat de nieuwe serie van het Huis Anubis van start gaat.
Beide kinderen hier zijn fan. Zoonlief verheugt zich erop de slimme Fabian weer te zien, dochterlief kijkt uit naar de mooie intelligente Nienke en beiden zijn benieuwd welke avonturen de huisbewoners nu weer zullen beleven. Ook de rest van de oude bekenden werd maandenlang gemist (gelukkig waren er tussendoor de theatershow en de nieuwste film om de tijd tussen de vorige serie en deze te overbruggen).
Ikzelf moet toegeven dat ik de serie het vorige seizoen ook grotendeels volgde. Hoewel je het als ouder helemaal doorhebt, van het soapgehalte, de cliffhanger iedere keer weer, en ook de geliktheid van de marketing eromheen, lukte het mij om toch in het verhaal mee te gaan. Spannend tot het einde, en natuurlijk een happy end.
En ja, ik schreef het al eerder, ik ben ook zeer gecharmeerd van de prachtig gezongen liedjes zoals deze.
Nu dus een nieuwe serie: na 'De Traan van Isis' zou vandaag 'De Vijf van het Magische Zwaard' van start gaan.
Al een paar weken klonk regelmatig de vraag in mijn oren: 'Over hoeveel nachtjes?', en vanmiddag werd ik - toen ik op de fiets blij zei 'vanavond weer het Huis Anubis, he?!' nog verbeterd. Uit dochter's monde van achterop de fiets klonk het stellig: 'Huis Anuwis', want zo spreken ze het toch echt uit volgens haar.
En nu was het zover. Eerst werd even de eerste film vertoond, en toen kwam het moment waarop maanden gewacht was. Snel bord leeg eten (nou ja, eh, 'borden leegeten' is een gevoelig ander onderwerp waar heel wat ouders hun blogs over kunnen vullen, ondergetekende inclusief), en toen zaten ze er klaar voor.
Maar och, wat een deceptie.
Naarmate de minuten vorderden werden beide kinderen stiller en stiller.
Na afloop van deze aflevering... Kind in tranen!
Niet dat de nieuwe acteurs het niet goed deden. Sterre, Marcel, Raphael-met-p-h, Pim, Anastacia, ze deden 't best o.k. En met wat geduld zouden we ons vast ook wel aan deze nieuwe mensen kunnen hechten.
Alleen had men de kijkbuiskinderen wel wat beter mogen informeren. Waar waren Appie, Amber, Fabian, Nienke, Noa, Jeroen? Dat Joyce en Patricia met hun Amerika-reis misschien al de serie uitgeschreven waren zou me niet verbazen. Maar Mick dan, en Robbie, en kwamen ook de recent geïntroduceerde Danny en Sophie niet in deze nieuwe serie voor? Zelfs de trouwe concierge Victor bleek vervangen te zijn door ene Arlene.
Ook al was de oude cast niet in de voorfilmpjes te zien, dat ze helemáál niet meer meespelen kwam als een klap.
In eerste instantie probeerde ik beide kinderen gerust te stellen met 'die komen vast een volgende keer', maar dat dat een illusie is lees ik nu pas.
'Zal ik maar een dvd met de oude Anubis-mensen opzetten?' vroeg ik om het leed wat te verzachten. Maar zoonlief wilde zijn eigen rouwproces doormaken, 'ik wil nu even niets van Anubis'.
En inmiddels kijken ze dan maar naar de Roze Panter. Ook leuk.
Morgen is er weer een dag. Ik ben benieuwd.
woensdag 17 maart 2010
Anuwis
Labels:
commercie,
film,
gelikt,
gewoon mooi,
kinderen,
marketing,
moederschap,
muziek,
televisie,
thuisgebeuren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Naschrift:
Nog geen vier dagen later waren ze al helemaal gewend aan de nieuwe personages, en inmiddels wordt de serie met veel interesse gevolgd.
Een reactie posten