Postzegels ruiken

Computers kunnen veel. Er komt geluid uit, er kan geluid in. Je kunt allerhande teksten vinden en lezen, post versturen per email, berichten lezen en plaatsen. Aan beelden is ook gedacht: foto's, video's bekijken en delen. Noem maar op of 'de computer kan het'!
Zou je denken... De voortschrijdende techniek is het tot op heden nog níet gelukt om via kabel, glasvezel of satelliet een ander onderdeel van communicatie over te brengen: geur!

Geuren blijken belangrijker te zijn dan we op 't eerste gezicht zouden denken, met onze - in vergelijking met veel dieren - 'matige' reukfunctie.
Er zijn mensen die de geur van een versgedrukt boek heerlijk vinden (ondergetekende is er ook zo een!), of juist graag aan muffe boeken ruiken.
Geuren van 'vroeger' die ineens allerlei laadjes van verloren gewaande herinneringen doen opengaan. Geuren van versgemaaid gras of van een bos na de regen.
En je neus bepaalt zelfs je partnerkeuze, dus weest gewaarschuwd!

Wat de computer niet kan kan de 'snail mail' wel. Afgelopen zaterdag werd ik verblijd met twee stuks privé-post van aardige mensen, die - zó toevallig! - allebei bijzondere postzegels geplakt hadden.



Even wrijven en dan je neus erbij houden, en ja: de Rosa Damascena ruikt naar een roos, en de kersverse Zitrone- en Apfel-postzegels hebben echt een citroen- en appelgeur!
De lezer van dit blog moet ik helaas nog teleurstellen: ondanks verwoede wrijfpogingen op het beeldscherm blijven de afbeeldingen hier naar electronica ruiken...

Moltes gràcies Eva! Vielen Dank Patrizia!